Dag 5, 6 en 7
Door: heidi
Blijf op de hoogte en volg Heidi
04 Februari 2011 | Gambia, Banjul
Dag 5 Gambiaanse tijden, namen en basisscholen 01-02-2011
Voor ik het vergeet, en voor degenen die het nog niet weten: Mijn gambiaanse telefoonnummer is 9095257. Volgens mij is het landnummer van Gambia 0022, maar ik weet niet of dat nodig is.
Voor zover ik nu weet, komen mijn smsjes niet aan, maar ik heb van Erik 2 smsjes ontvangen.
Ook heb ik vernomen dat het bellen vanuit Nederland naar een Gambiaans mobiele telefoonnummer niet zo duur is. Altijd welkom dus, haha!
Vanmorgen zou Aboubacarr ons om 11.00 ophalen om drie basisscholen in Gambia te bezoeken, zodat we kennis konden maken met de ‘headmasters’ van de scholen waar we stage kunnen gaan lopen. Het is de bedoeling dat we in tweetallen twee verschillende basisscholen kiezen, zodat er twee scholen zijn die van onze kennis en vaardigheden uit Nederland kunnen profiteren.
Metsje ging ook mee. Zij was op tijd, maar Aboubacarr was om 12.30 nog nergens te bekennen (hij was heel druk op de college en had een gesprek met de minister van onderwijs).
Toen besloten Elsemiek en Fleur om alvast onze tickets naar de juiste datum terug te gaan boeken bij Travelpoort. Voor hun avonturen kun je kijken op fleur.waarbenjij.nu of elsemiek1990.waarbenjij.nu.
Joelle en ik bleven met Metsje in ons huisje wachten. We konden gebruik maken van haar internet, dus ik had gelijk mijn verslag geplaatst!
Ondertussen kwam Aboubacarr met ‘cakes’ , voor het lange wachten. Omdat de twee meiden onze tickets aan het regelen waren, zouden we wachten tot ze terug waren om in de middagshift de basisscholen te bezoeken.
Het verhaal met de tickets is ook één grote grap, want ‘Travelpoort’ had onze tickets helemaal niet teruggeboekt! Dit hadden ze alleen op Schiphol en naar Arke gezegd, zodat wij toch konden vertrekken. Travelpoort wist namelijk dat het toch wel goed zou komen. Haha! Hadden ze ook wel even kunnen laten weten…
De meiden waren terug, dus gingen we op zoek naar Aboubacarr. Hij was niet in zijn kantoor, hij was niet thuis. We hebben nog wel verder kennisgemaakt met zijn familie. Pa Ceesay heeft ons Gambiaanse namen gegeven:
Joelle: Kura (vernoemd naar de eerste vrouw van Aboubacarr)
Elsemiek: Jeneba (de zus van de vrouw van Aboubacarr)
Fleur: Kumba (nichtje van Aboubacarr)
En ik ben Safi. Vernoemd naar de tweede vrouw van Aboubacarr.
Jeneba en Kumba hebben nog geholpen met het koken van het diner.
En dan was daar Aboubacarr.
Toen het bezoek aan de basisscholen. De scholen zijn, vergeleken met de basisscholen bij ons in Nederland, erg groot. Er zitten ongeveer 2000 kinderen op 1 school. We hebben kennisgemaakt met drie verschillende basisscholen en schoolhoofden. Onze keuze was snel gemaakt. School 1 was leuk, aardige man. School 2 was leuk, superlieve vrouw. School 3 was leuk, leuke lachende man die in april met pensioen gaat. De kinderen waren op alle scholen erg enthousiast en riepen ons na met ‘Tuwab’ wat ‘Blanke’ betekend.
Jeneba en Kumba willen graag op school 2.
Ik ga met Kura op school 3. Daar is ook een ontwikkeling in de technologie, er komen 30 computers op school, waar ze ook wel hulp in kunnen gebruiken.
De namen van de basisscholen weet ik even niet, die komen nog!!
Vandaag was onze lunch er om half 7, dit was de lokale Domoda. Die smaakte toch anders dat die bij Ali Baba, veel pittiger!!
Ik hoef echt geen diner meer…….
Dag 6 Crèche en Sagnang Beach 02-02-2011
Deze ochtend mochten we zelf invullen.
Samen met Fleur ben ik om Tapalapa (brood) geweest en daarna hebben we kleren gewassen.
Daarna gingen we naar onze overburen: een crèche.
De crèche is een kamer met matrassen waar kindjes worden opgevangen van studenten die zelf les hebben.
We hebben daar geholpen met de baby’s en de kindjes. Het was heel fijn om ze te knuffelen en vrolijk te maken. Leuk om te zien hoe ze in Gambia net wat dingen anders doen, zoals de baby’s dragen. Ze dragen ze hier in een doek op hun rug. Wij mochten dat ook ervaren en we zijn tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk heel handig is! Ons zie je later dus in Nederland met een baby op ons rug geknoopt. Kun je ondertussen strijken, afwassen, lopen, stofzuigen, noem maar op!
Wel waren er ook wat minder leuke ervaringen, want Joelle is ondergespuugd en ik ben ondergeplast. Maar daar zijn het ook kleine kinderen voor.
Daarna kwam Aboubacarr ons ophalen om naar Sagnang Beach te gaan. Hij gaat zelf vaak naar dat strand en ik had horen zeggen dat het een van de mooiste stranden in Gambia is.
Eerst nog vlug een hapje eten in de eetzaal van de college.
De weg ernaartoe was al heel mooi, je kijkt om je heen en je denkt: ‘This is Africa!’
Zo mooi, met dat zand, de begroeiing (palmbomen!)en de dieren.
Op het strand was het koud… Klinkt misschien gek, want in Nederland is het nu -3 en op het strand was het rond de 30 graden, maar er stond echt WIND! En die was koud! We beginnen al echt aan de Afrikaanse temperatuur te wennen. Dus na even te hebben gelegen (en helemaal gezandstraald te zijn) besloten we om het strand af te lopen. We hebben mooie grote schelpen gevonden en opnieuw kennis gemaakt met het vissersbestaan in Gambia. Van een visser kregen we ook nog mooie schelpen, waar ze de vis hadden uitgehaald.
De weg terug was ook een jeepsafari, over weggetjes waar je in Nederland niet eens met de auto mag komen. Uiteindelijk moest hij dan ook keren en over de verharde weg terug naar de college. Maar hebben we wel heel mooi uitzicht gehad!
Thuis kregen we om half 7 weer ons eten. Wij dachten dat dit ons avondmaal was, maar om half 9 kwam er nog een volle schaal! De schaal van half 7 lag vol met rijst en vis, die hebben we niet opgegeten, we zijn aan het brood gegaan. Op de schaal van half 9 lagen aardappeltjes, sla, uien, komkommers en vlees. Heel erg welkom, alleen hadden we niet echt honger meer…
Tussen de maaltijden door zaten we nog in het donker, want de stroom viel uit. We hebben nog geen kaarsen, dus zijn we met telefoonlicht op zoek gegaan naar de zaklampen. Gelukkig duurde het donker nog geen 10 minuten. Maar we moeten dus ook nog op zoek naar kaarsen, voor de volgende keer dat dit gebeurt!
’s Avonds kregen we bezoek van een Gambiaanse meid, familie van Aboubacarr. Ze heeft voor ons gezongen, een lied speciaal voor meiden en een lied voor Aids. Ik had de tranen in mijn ogen, vond het toch wel heel bijzonder!
Dag 7 Crocodile Pool en uit eten 03-02-2011
Vanmorgen kwamen ze onze voordeur en ons fornuis repareren. Er zit nu geen gat meer in het raam, er zit ook weer een klink op en bij het fornuis werkt nu 1 pit en de oven. Alweer een vooruitgang dus!
Om half 12 (wat dan wel weer een half uur te laat was) kwam Aboubaccar ons ophalen om sightseeing te gaan doen. We gingen naar Bakau, naar een crocodile pool. Veel toeristen gaan hier ook naartoe, als ze in Gambia komen. Aboubaccar ging zelf niet mee, we hadden een andere chauffeur/gids die ons meenam.
Dat was even wennen, want hij praatte heel hard en hij moest veel bellen.
In het krokodillenpark was het voor Elsemiek heel eng, want er zaten spinnen. Fleur vond vooral de krokodillen heel eng. Ik vond het op zich wel een mooie gelegenheid om een krokodil aan te raken (!) en er waren ook mooie vogels. We hebben een ijsvogel gezien, heel mooi blauw!
Toen we terugkwamen op de college zijn we met Aboubacarr gaan eten (rijst… met vis… haha).
Daarna kwam Metsje bij ons op bezoek. Eerst hebben we besproken hoe we het gaan aanpakken met ons onderzoek voor school, daarna een reflectie op het persoonlijke gebied over de eerste week. Ik heb toch wel heimwee… Ik kijk uit naar de week dat Erik hier naartoe komt. Dan kan ik deze ervaring ook met hem delen.
Als laatst zijn we nog met Metsje mee geweest. Eerst naar haar thuis. Ze had crackers, met KAAS! Daar genoot ik echt van! Daarna gingen we lekker uit eten. Spaghetti Napolitana, weer eens iets anders dan die rijst!! Een heerlijk avondje.
Morgen worden we in de ochtend opgehaald en gaan we met Aboubacarr naar zijn familie. In dat weekend zal ik dus niet op internet kunnen, want we nemen zo weinig mogelijk mee..
Na het weekend volgt dus weer verslag!!
Antwoorden op jullie vragen:
- Zeekoe, Lamin en Djumbo zijn Gambiaanse jongens die we kennen via de Nederlandse begeleidster. Lamin is de taxichauffeur.
- Op het strand was het heerlijk, gaan we vaak doen denk ik!
- Met de kakkerlakken gaat het niet zo goed, ze hebben ons insectenvergif niet overleefd, dus konden wij ze goed naar buiten vegen. Nu zagen we buiten wel weer hele grote kakkerlakken zitten…
- Deze week hebben we kennis gemaakt met de basisscholen in Gambia. Het is de bedoeling dat we er komende week meer gaan doen, dus dan zal ik al een paar van jullie vragen kunnen gaan stellen, groep 8b!
Ervaringen:
We hebben een gekko in de kast, maar die hebben we na veel gillen laten zitten, omdat hij onze insecten opeet!
Op de weg is de bagage vaak hoger dan het vervoersmiddel zelf!
Sinaasappels eten ze heel anders dan wij: ze schillen hem af (dat er nog genoeg wit aan blijft zitten), snijden een hoedje van de bovenkant af en zuigen hem dan lekker uit! De pitjes en de restjes mag je uitspugen of weggooien.
Hele jonge kinderen zitten bijna in de split bij hun moeders op de rug!
Bijna iedere jongen heet Lamin, want zo wordt de eerste jongen die geboren wordt genoemd.
Iedere ochtend worden we wakker gezongen door een ‘Islam’ liedje, al heel vroeg! Alleen Elsemiek slaapt er doorheen.
De WC doortrekken is altijd weer een overwinning. Je moet heel hard en vaak trekken aan de hendel.
Iedere keer denken we dat we bruine voeten krijgen, maar bij het voetenwassen blijkt dat het gewoon vuil is van het zand!
Mensen komen hun telefoon bij ons opladen, omdat ze zelf geen stroom hebben
De geiten lopen niet alleen op de weg, ze lopen ook op auto’s!
In Nederland kennen we het verkeersbord ‘oppassen voor overstekend wild’. Hoe vaak gebeurt het dan dat je er iets tegenkomt? In Gambia kennen ze het verkeersbord ook (er staat dan een koe op), maar als je dan om je heen kijkt zie je inderdaad veel dieren; koeien, geiten, kippen, honden … En ze lopen ook gewoon op straat.
De mooiste opmerking als de stroom uitvalt: ‘Als er nu een neger binnenkomt, dan zie je hem helemaal niet!’
Voor ik het vergeet, en voor degenen die het nog niet weten: Mijn gambiaanse telefoonnummer is 9095257. Volgens mij is het landnummer van Gambia 0022, maar ik weet niet of dat nodig is.
Voor zover ik nu weet, komen mijn smsjes niet aan, maar ik heb van Erik 2 smsjes ontvangen.
Ook heb ik vernomen dat het bellen vanuit Nederland naar een Gambiaans mobiele telefoonnummer niet zo duur is. Altijd welkom dus, haha!
Vanmorgen zou Aboubacarr ons om 11.00 ophalen om drie basisscholen in Gambia te bezoeken, zodat we kennis konden maken met de ‘headmasters’ van de scholen waar we stage kunnen gaan lopen. Het is de bedoeling dat we in tweetallen twee verschillende basisscholen kiezen, zodat er twee scholen zijn die van onze kennis en vaardigheden uit Nederland kunnen profiteren.
Metsje ging ook mee. Zij was op tijd, maar Aboubacarr was om 12.30 nog nergens te bekennen (hij was heel druk op de college en had een gesprek met de minister van onderwijs).
Toen besloten Elsemiek en Fleur om alvast onze tickets naar de juiste datum terug te gaan boeken bij Travelpoort. Voor hun avonturen kun je kijken op fleur.waarbenjij.nu of elsemiek1990.waarbenjij.nu.
Joelle en ik bleven met Metsje in ons huisje wachten. We konden gebruik maken van haar internet, dus ik had gelijk mijn verslag geplaatst!
Ondertussen kwam Aboubacarr met ‘cakes’ , voor het lange wachten. Omdat de twee meiden onze tickets aan het regelen waren, zouden we wachten tot ze terug waren om in de middagshift de basisscholen te bezoeken.
Het verhaal met de tickets is ook één grote grap, want ‘Travelpoort’ had onze tickets helemaal niet teruggeboekt! Dit hadden ze alleen op Schiphol en naar Arke gezegd, zodat wij toch konden vertrekken. Travelpoort wist namelijk dat het toch wel goed zou komen. Haha! Hadden ze ook wel even kunnen laten weten…
De meiden waren terug, dus gingen we op zoek naar Aboubacarr. Hij was niet in zijn kantoor, hij was niet thuis. We hebben nog wel verder kennisgemaakt met zijn familie. Pa Ceesay heeft ons Gambiaanse namen gegeven:
Joelle: Kura (vernoemd naar de eerste vrouw van Aboubacarr)
Elsemiek: Jeneba (de zus van de vrouw van Aboubacarr)
Fleur: Kumba (nichtje van Aboubacarr)
En ik ben Safi. Vernoemd naar de tweede vrouw van Aboubacarr.
Jeneba en Kumba hebben nog geholpen met het koken van het diner.
En dan was daar Aboubacarr.
Toen het bezoek aan de basisscholen. De scholen zijn, vergeleken met de basisscholen bij ons in Nederland, erg groot. Er zitten ongeveer 2000 kinderen op 1 school. We hebben kennisgemaakt met drie verschillende basisscholen en schoolhoofden. Onze keuze was snel gemaakt. School 1 was leuk, aardige man. School 2 was leuk, superlieve vrouw. School 3 was leuk, leuke lachende man die in april met pensioen gaat. De kinderen waren op alle scholen erg enthousiast en riepen ons na met ‘Tuwab’ wat ‘Blanke’ betekend.
Jeneba en Kumba willen graag op school 2.
Ik ga met Kura op school 3. Daar is ook een ontwikkeling in de technologie, er komen 30 computers op school, waar ze ook wel hulp in kunnen gebruiken.
De namen van de basisscholen weet ik even niet, die komen nog!!
Vandaag was onze lunch er om half 7, dit was de lokale Domoda. Die smaakte toch anders dat die bij Ali Baba, veel pittiger!!
Ik hoef echt geen diner meer…….
Dag 6 Crèche en Sagnang Beach 02-02-2011
Deze ochtend mochten we zelf invullen.
Samen met Fleur ben ik om Tapalapa (brood) geweest en daarna hebben we kleren gewassen.
Daarna gingen we naar onze overburen: een crèche.
De crèche is een kamer met matrassen waar kindjes worden opgevangen van studenten die zelf les hebben.
We hebben daar geholpen met de baby’s en de kindjes. Het was heel fijn om ze te knuffelen en vrolijk te maken. Leuk om te zien hoe ze in Gambia net wat dingen anders doen, zoals de baby’s dragen. Ze dragen ze hier in een doek op hun rug. Wij mochten dat ook ervaren en we zijn tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk heel handig is! Ons zie je later dus in Nederland met een baby op ons rug geknoopt. Kun je ondertussen strijken, afwassen, lopen, stofzuigen, noem maar op!
Wel waren er ook wat minder leuke ervaringen, want Joelle is ondergespuugd en ik ben ondergeplast. Maar daar zijn het ook kleine kinderen voor.
Daarna kwam Aboubacarr ons ophalen om naar Sagnang Beach te gaan. Hij gaat zelf vaak naar dat strand en ik had horen zeggen dat het een van de mooiste stranden in Gambia is.
Eerst nog vlug een hapje eten in de eetzaal van de college.
De weg ernaartoe was al heel mooi, je kijkt om je heen en je denkt: ‘This is Africa!’
Zo mooi, met dat zand, de begroeiing (palmbomen!)en de dieren.
Op het strand was het koud… Klinkt misschien gek, want in Nederland is het nu -3 en op het strand was het rond de 30 graden, maar er stond echt WIND! En die was koud! We beginnen al echt aan de Afrikaanse temperatuur te wennen. Dus na even te hebben gelegen (en helemaal gezandstraald te zijn) besloten we om het strand af te lopen. We hebben mooie grote schelpen gevonden en opnieuw kennis gemaakt met het vissersbestaan in Gambia. Van een visser kregen we ook nog mooie schelpen, waar ze de vis hadden uitgehaald.
De weg terug was ook een jeepsafari, over weggetjes waar je in Nederland niet eens met de auto mag komen. Uiteindelijk moest hij dan ook keren en over de verharde weg terug naar de college. Maar hebben we wel heel mooi uitzicht gehad!
Thuis kregen we om half 7 weer ons eten. Wij dachten dat dit ons avondmaal was, maar om half 9 kwam er nog een volle schaal! De schaal van half 7 lag vol met rijst en vis, die hebben we niet opgegeten, we zijn aan het brood gegaan. Op de schaal van half 9 lagen aardappeltjes, sla, uien, komkommers en vlees. Heel erg welkom, alleen hadden we niet echt honger meer…
Tussen de maaltijden door zaten we nog in het donker, want de stroom viel uit. We hebben nog geen kaarsen, dus zijn we met telefoonlicht op zoek gegaan naar de zaklampen. Gelukkig duurde het donker nog geen 10 minuten. Maar we moeten dus ook nog op zoek naar kaarsen, voor de volgende keer dat dit gebeurt!
’s Avonds kregen we bezoek van een Gambiaanse meid, familie van Aboubacarr. Ze heeft voor ons gezongen, een lied speciaal voor meiden en een lied voor Aids. Ik had de tranen in mijn ogen, vond het toch wel heel bijzonder!
Dag 7 Crocodile Pool en uit eten 03-02-2011
Vanmorgen kwamen ze onze voordeur en ons fornuis repareren. Er zit nu geen gat meer in het raam, er zit ook weer een klink op en bij het fornuis werkt nu 1 pit en de oven. Alweer een vooruitgang dus!
Om half 12 (wat dan wel weer een half uur te laat was) kwam Aboubaccar ons ophalen om sightseeing te gaan doen. We gingen naar Bakau, naar een crocodile pool. Veel toeristen gaan hier ook naartoe, als ze in Gambia komen. Aboubaccar ging zelf niet mee, we hadden een andere chauffeur/gids die ons meenam.
Dat was even wennen, want hij praatte heel hard en hij moest veel bellen.
In het krokodillenpark was het voor Elsemiek heel eng, want er zaten spinnen. Fleur vond vooral de krokodillen heel eng. Ik vond het op zich wel een mooie gelegenheid om een krokodil aan te raken (!) en er waren ook mooie vogels. We hebben een ijsvogel gezien, heel mooi blauw!
Toen we terugkwamen op de college zijn we met Aboubacarr gaan eten (rijst… met vis… haha).
Daarna kwam Metsje bij ons op bezoek. Eerst hebben we besproken hoe we het gaan aanpakken met ons onderzoek voor school, daarna een reflectie op het persoonlijke gebied over de eerste week. Ik heb toch wel heimwee… Ik kijk uit naar de week dat Erik hier naartoe komt. Dan kan ik deze ervaring ook met hem delen.
Als laatst zijn we nog met Metsje mee geweest. Eerst naar haar thuis. Ze had crackers, met KAAS! Daar genoot ik echt van! Daarna gingen we lekker uit eten. Spaghetti Napolitana, weer eens iets anders dan die rijst!! Een heerlijk avondje.
Morgen worden we in de ochtend opgehaald en gaan we met Aboubacarr naar zijn familie. In dat weekend zal ik dus niet op internet kunnen, want we nemen zo weinig mogelijk mee..
Na het weekend volgt dus weer verslag!!
Antwoorden op jullie vragen:
- Zeekoe, Lamin en Djumbo zijn Gambiaanse jongens die we kennen via de Nederlandse begeleidster. Lamin is de taxichauffeur.
- Op het strand was het heerlijk, gaan we vaak doen denk ik!
- Met de kakkerlakken gaat het niet zo goed, ze hebben ons insectenvergif niet overleefd, dus konden wij ze goed naar buiten vegen. Nu zagen we buiten wel weer hele grote kakkerlakken zitten…
- Deze week hebben we kennis gemaakt met de basisscholen in Gambia. Het is de bedoeling dat we er komende week meer gaan doen, dus dan zal ik al een paar van jullie vragen kunnen gaan stellen, groep 8b!
Ervaringen:
We hebben een gekko in de kast, maar die hebben we na veel gillen laten zitten, omdat hij onze insecten opeet!
Op de weg is de bagage vaak hoger dan het vervoersmiddel zelf!
Sinaasappels eten ze heel anders dan wij: ze schillen hem af (dat er nog genoeg wit aan blijft zitten), snijden een hoedje van de bovenkant af en zuigen hem dan lekker uit! De pitjes en de restjes mag je uitspugen of weggooien.
Hele jonge kinderen zitten bijna in de split bij hun moeders op de rug!
Bijna iedere jongen heet Lamin, want zo wordt de eerste jongen die geboren wordt genoemd.
Iedere ochtend worden we wakker gezongen door een ‘Islam’ liedje, al heel vroeg! Alleen Elsemiek slaapt er doorheen.
De WC doortrekken is altijd weer een overwinning. Je moet heel hard en vaak trekken aan de hendel.
Iedere keer denken we dat we bruine voeten krijgen, maar bij het voetenwassen blijkt dat het gewoon vuil is van het zand!
Mensen komen hun telefoon bij ons opladen, omdat ze zelf geen stroom hebben
De geiten lopen niet alleen op de weg, ze lopen ook op auto’s!
In Nederland kennen we het verkeersbord ‘oppassen voor overstekend wild’. Hoe vaak gebeurt het dan dat je er iets tegenkomt? In Gambia kennen ze het verkeersbord ook (er staat dan een koe op), maar als je dan om je heen kijkt zie je inderdaad veel dieren; koeien, geiten, kippen, honden … En ze lopen ook gewoon op straat.
De mooiste opmerking als de stroom uitvalt: ‘Als er nu een neger binnenkomt, dan zie je hem helemaal niet!’
-
04 Februari 2011 - 15:37
Jacqueline:
Hoi Heidi,
Wat een avontuur...
Ik moest erg lachen toen ik las over die gekko in de kast. Ik geniet van al je verhalen, ga vooral zo door! Veel groetjes van je tante.
X Jacqueline -
04 Februari 2011 - 15:57
Antoinette:
ha Heidi of Safi ?
Wat een leven zeg..... totaal anders dan in ons koude kikkerlandje. Het is wel super leuk dat Aboubacarr jullie overal mee naar toe neemt, da's ook wel een veilig gevoel. En het brabants kwartiertje(?)... dat kennen ze bij jullie blijkbaar ook. De foto met die kleine prullekes op jullie rug is erg aandoenlijk. Veel plezier komend weekend en tot lees weer.....we kijken weer uit naar je volgende verslag. Groetjes
p-a-w ploeg
-
04 Februari 2011 - 19:33
Joost En Christina:
lieve heidi,
Het is erg leuk om je hier te volgen en je verslagen te lezen. Erik houdt ons ook goed op de hoogte.
En wat maak jij nu al veel mee in dat mooie Africa! Zoals je alles beschrijft lijkt het ons heel indrukwekkend om daar te zijn met al die wilde dieren.
We blijven je op de voet volgen, en zijn jaloers op dat heerlijke weer daar! Heel veel plezier nog komend weekend en geniet van alle leuke dingen daar. Schattige foto van jou met dat kindje op je rug. Zo te zien heb je het daar erg naar je zin. Groetjes Joost en Chris -
04 Februari 2011 - 22:22
Thea:
Hoi Heidi, we zijn erg blij met alle informatie. Zo blijven we goed op de hoogte. Wat waren we blij met je telefoontje zondagochtend, om te horen dat je het wel ziet zitten daar. Onze reis staat ook vast, hotel Senegambia in Koloki. We verheugen ons erop met eigen ogen te zien, wat jij allemaal beschrijft. Heel veel liefs,
Thea en Henry -
05 Februari 2011 - 13:29
Opa & Oma Schouteren:
Hoi Heidi,wat 'n belevenis nu al na één week,wat zal jij 'n hoop te zien krijgen in die tijd dat je daar bent,we volgen jou met veel genoegen hoor, Heidi alle goeds en liefs ...........groetjes Opa en Oma , -
05 Februari 2011 - 15:13
Hans:
Hoi Safi,
ik geniet volop van je verslag!
Tot nu toe lijkt het me één grote vakantie als ik het lees. En lekker hilarisch tussen de bedrijven door.
Ben benieuwd naar het volgende verslag!
2 vragen: eet je nu vis? En hoe laat komt de zon op en gaat hij onder?
Groetjes Hans -
06 Februari 2011 - 15:26
Alice Cramer:
Hallo Heidi,
Leuk om je verhalen te lezen.
Suc6 met je stage -
06 Februari 2011 - 15:27
Pa En Marjon:
Hoi Heidi,
Wij hebben hier nu een lekker luie zondag, lekker lezen en computeren, laat het buiten maar waaien. We zijn gisteren naar Huijbergen geweest met de Primurkus, tWorniks was er ook. Dennis heeft al een paar keer naar je gevraagd, hij zou je verslag gaan lezen. Hopelijk weet je het daar nog goed uit te houden en verlang je niet te zeer terug naar huis. Het is steeds heel leuk om jullie verslagen te lezen en te kunnen reageren. Benieuwd naar het volgende! Geniet zo veel mogelijk van alle indrukken die je daar opdoet, maak er wat moois van. Aan het weer zal het daar niet liggen! Groetjes van pa en Marjon -
06 Februari 2011 - 22:01
Henriëtte:
Hallo Heidi,
mooie verhalen, ook bij jou. Ik heb net bij Joëlle, Elsemiek en Fleur gelezen, dus veel kwam bekend voor. Grappig hoe jullie alle vier toch ook weer andere dingen benadrukken. Je maakt het op je eigen manier mee. Heel veel succes op de scholen en blijf schrijven!
Groeten,
Henriëtte -
19 Februari 2011 - 13:14
Jilke:
Hahahaha schapen op auto's. wat een gekke dingen daar in Afrika. Mis je lieve zus bedankt voor je leuke verhaaltjes <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
