Het Gambiaanse leven

Weekend in Farafenni (dag 8, 9,10) 04-02-2011 / 06-02-2011

Vrijdag.
We zouden in de ochtend vertrekken, Aboubacarr (door ons Abou genoemd, onder elkaar) had eerst een meeting met een minister van onderwijs en hij hoopte voor 12 uur te kunnen vertrekken, dus we moesten zorgen dat we om 11 uur klaarstonden.
Natuurlijk waren we te optimistisch toen we om half 11 helemaal klaar waren.

Om half 12 hadden we nog niets gehoord, dus besloten we dat we onze tijd goed konden besteden aan het poetsen van ons huisje en waagden we ons ook aan het fornuis. Huisje helemaal schoon.
Om kwart voor 3 kwam Abou.

Er volgde een heeeele lange reis. Eerst met de bushtaxi, toen even langs de bank, daarna met een andere taxi naar Banjul. Van Banjul moesten we met de ferry naar Barra. Wat een drukte!! Iedereen wil als eerste de boot op en er weer af. Ook auto’s, alles gaat door elkaar heen. Weer even wat anders dan we gewend zijn.

Op de ferry werd Joëlle van ons gescheiden. Zij kon met een auto meerijden naar Abou’s huis in Farafenni. Abou zei dat zij comfortabeler en sneller zou reizen. Ik had toch niet graag met haar willen ruilen..
Wij moesten vanaf de ferry in een bus. Ook in de bus was het weer druk. Nog even vertellen dat Gambianen heel hard praten, het lijkt steeds alsof ze ruzie hebben.
De busreis duurde vooral heel lang. We zaten eerst een half uur in de bus voordat hij ging rijden, daarna duurde het nog 2,5 uur, want de bus maakte veel stops.

In totaal duurde de reis 5 uur. Wij zeiden: nog anderhalf uur langer en we hadden in Nederland kunnen zijn!

De compound van Aboubacarr viel niet tegen, wij konden slapen in 2 tweepersoonsbedden en er was een gewone toilet! Er was stromend water, maar niet altijd. Dan moest het met jerrycans uit de put gehaald worden.

Wat ons gelijk opviel was hoeveel kinderen er waren. Niet te tellen! En ze kwamen ons (bijna) allemaal begroeten.

Die avond kregen we heerlijke rijst met vis … en hebben we Abou leren ‘pesten’ met de Nederlandse spelregels. Daarna gingen we slapen.

Zaterdag.
We hebben lekker uitgeslapen.
In de ochtend gingen we mee naar de markt in Farafenni. Het is te vergelijken met die in Brikama, maar dan was het naar mijn idee beter ‘georganiseerd’. Het is niet echt mijn ding, die Gambiaanse markten.. Misschien went het nog.

Bij de compound hadden ze ook een ‘minishop’, wat heel gewoon is in Gambia. Hier lagen vooral spullen in die ze zelf ook gebruikten.

Heel blij waren we met onze ontbijtkoeken, die we zelf hadden meegenomen, want ons ontbijt kregen we om 12.00.
Het ontbijt was wel erg welkom: frietjes met een groenteomelet met sla en mayonaise en ketchup.
We hebben zitten smullen!
Daarna hebben we ons een tijdje zitten vervelen. Beetje hier zitten, daar kijken, schaduw zoeken.. Wel leuk om te zien hoe ze hun pinda’s stampen en er pindakaas van maken.

Onze lunch (rond 3 uur) bestond uit rijst, met vis. ( . . . vul zelf maar in)

Na de lunch hadden ze onze haren ingevlochten (behalve de haren van Fleur, die hadden ze alleen geborsteld en bewonderd).
Ik was er echt blij mee, ze hadden het heel mooi gedaan. Heel strak en schuin, ik leek een beetje op een Amerikaanse hiphop danser.
Elsemiek en Joëlle waren er minder over te spreken. Zij hadden veel kleine vlechtjes en waren samen de Spice Girls..

Toen gingen ze het vuur maken om het avondeten op te koken. Daar gingen wij lekker bij zitten. We zagen al dat het een soort rijstepap ging worden, met pinda’s. Er kwamen steeds meer kinderen bij zitten. Ze zongen en wij herkenden er een Nederlands lied in (Schaapje, schaapje, heb je witte wol), dus dat zongen wij erna. Het was toen heel gezellig en we hebben een hele tijd samen liedjes gezongen. Wij leerden ze ook ‘tumba, tumba,’ met een dans erbij. Daarna leerden ze ons ook een lied, waarbij we in een kring stonden met 1 in het midden. Die danste dan rond en wees de volgende aan.

Toen was de rijstepap klaar. Bij de eerste hap dacht ik: nou best lekker.. Rijstepap met pinda’s. De tweede hap was al minder en daarna volgden niet veel happen meer. Ik werd er misselijk van! Kon echt niet veel weg krijgen.

Daarna hebben we nog zitten kaarten. Eerst met Abou, daarna met de kinderen.
Toen weer lekker naar bed.

Zondag.
Ook weer lekker uitgeslapen.
Ik was zelf iets vroeger wakker en ging de spinnen tellen die aan het plafond hingen. Bij 25 ben ik gestopt.
’s Morgens hebben we niet veel gedaan. We voelden ons allemaal niet zo lekker, vooral Elsemiek was misselijk. Fleur mankeerde eigenlijk niets!
Ons ontbijt was dit keer wel wat vroeger (rond half 11) en bestond uit brood, salade met ei en groenten en corned beef. Hier knapten we wel wat van op.

’s Middags wilden we even gaan lopen. We zijn langs de kraampjes gelopen en hebben er even bij gekeken. Na de lunch zouden we vertrekken, zo rond 3 uur.
Om 3 uur was er nog geen lunch, die was er pas om half 4….

Om half 5 zaten we in een taxi die ons naar de boot in Barra bracht. We waren om 6 uur bij de boot, dus dat viel echt heel erg mee!
Helaas was de boot net vertrokken, dus we moesten even wachten.
Dat even wachten duurde tot 9 uur, want er was een boot stuk. Daardoor kon de andere boot niet aan de kant en kon er geen boot varen. We baalden écht.
Wel hebben we in die tijd nog even mogen genieten van een stukje Afrikaanse muziek. Er was een groep mensen met djembé’s en dansers. Dit was wel even heel leuk.

Vanaf de boot werden we gelukkig opgehaald door de chauffeur (die ook mee was naar het krokodillenpark) en waren we om 11 uur thuis.
We hebben ons avondeten afgeslagen en voor onszelf een cracker met kaas gemaakt. Daarna hebben we gedoucht. Dat was zooo nodig want we zaten helemaal onder het zand. Ik vond het jammer, maar ik heb mijn vlechtjes er ook uitgehaald. Ze waren namelijk viezig toen ze werden ingevlochten en ze kriebelden!!


Dag 11 Een Day Off 07-02-2011

Gelukkig hadden we vandaag een dagje vrij. Die hebben we gebruikt door weer een grote was te doen, inkopen te doen op de markt en onszelf nog verder schoon te wassen. Joëlle voelde zich niet lekker en heeft op bed gelegen..
Vanaf vandaag moeten we ook zelf koken. We hebben heerlijk gebakken aardappeltjes gegeten en sla met wortel, appel, ei en tomaat. Hmmmmm.

Morgen gaan we beginnen aan onze stage.
Aboubacarr brengt ons naar de scholen toe.


Dag 12 Eerste Stagedag 08-02-2011

Om 09.00 belde Aboubacarr dat we naar zijn office konden komen als we klaar waren, zodat we konden vertrekken. Fleur was echter ontzettend ziek (overgeven, kon niets binnenhouden!), dus het liep allemaal wat uit.
Rond 10.00 waren Joëlle en ik op ons stageadres aangekomen. Na een kort gesprek met de ‘headmaster’ werden Joëlle en ik gesplitst. Ik ga lesgeven in grade 5 (bij ons ongeveer groep 7) en Joëlle in grade 1 (groep 3).

Ik werd naar het hoofd van alle grade 5s, mister Colley, (je zegt Koellie) gebracht en hij was echt een heel spontane, vriendelijke man van 50 jaar. Hij heeft eerst alle schema’s, registraties, syllabus en schoolboeken aan mij laten zien. Hij heeft uitgelegd hoe het hier op de basisschool werkt:
Grade 5 heeft les in de ochtendshift, dat is van 8.30 tot 13.30 met een pauze van 30 minuten.
Er zijn 8 groepen in grade 5. Die groepen zitten in een vast klaslokaal. Per vak krijgen ze een andere docent, er is daar een tijdschema voor. Het lijkt een beetje op de middelbare school, maar dan wisselt de groep niet van lokaal, maar de docenten.
Er zijn 4 vakken waarin lesgegeven wordt:
- Engels (opgesplitst in verschillende onderdelen)
- Maths (rekenen)
- Science
- S.E.S. (Social and Environmental Studies) bij ons bekend als Mens en Maatschappij, dus aardrijkskunde, geschiedenis en dergelijke.
Betekent dus ook dat ik een vak moet kiezen waarin ik les wil geven. Ik weet het nog niet precies, maar ik denk in een van de onderdelen van Engels, want dat is weer heel handig voor ons onderzoek naar het taalonderwijs. Op een dag zie ik dan dus 8 verschillende groepen!

Na de uitleg heeft hij me voorgesteld aan alle docenten en de kinderen in grade 5. Hij heeft ook benadrukt dat ik wel een andere huidskleur heb, maar dat ik een mens ben net als zij en dat ik dus ook al het respect verdien dat ze aan hun eigen leerkrachten geven. Ik merkte dat de kinderen het goed opvingen en graag door mij geholpen willen worden.
Uiteindelijk heb ik mister Colley gezien en geholpen met de rekenles, die hij overnam van een absente leerkracht.
Er zijn toch wel duidelijke verschillen met ons in Nederland.
Iedereen maakt hier hetzelfde, en klaar is gewoon klaar, geen differentiatie. Ieder kind heeft 1 schriftje waar al het huiswerk in komt. Het duurt allemaal veeeel langer. Een les is 30 minuten en ik verbaas me erover hoe weinig ze daarin eigenlijk doen.. Ik denk dat ik hierin wel wat voor ze kan betekenen.
Voor mij wel een leuke eerste ervaring op de stageschool. Bij Joëlle was het helaas wat minder..

Vanaf de school zij Joëlle en ik samen naar ‘huis’ gegaan. Eerst een stukje lopen naar de taxiplaats en dan met de bushtaxi weer naar de college. Het is denk ik in totaal een kwartier. Wel een hele ervaring, hoor!

Verder gaat mijn week er zo uitzien:
Maandag: stage van 8.30 tot 13.30
Dinsdag: stage van 8.30 tot 13.30
Woensdag: stage van 8.30 tot 13.30
Donderdag: les op de college
Vrijdag: Reflectiedag
WEEKEND!

Donderdag wordt de avond dat ik op internet ben en online kom (via skype, als ik dat er hier op krijg, of MSN).

Vanavond hebben we heerlijke pasta gegeten, met champignons en smak (kip, die ik eruit heb gevist) uit blik en ui.

Antwoorden op jullie vragen:
- Heel precies weet ik het niet, maar de zon komt hier op tussen 07.00 en 07.30 en gaat weer onder tussen 19.00 en 19.30.
- Ik eet nog steeds geen vis/vlees. Ik eet eromheen en doe niet te moeilijk..

Ervaringen
Ze geven hier hele slappe handjes.